Αν η ζωή ήταν προβλέψιμη, θα έπαυε να είναι ζωή ή θα ήταν τελείως βαρετή
Πώς μια γνωστή πλατεία της Βιέννης, και το μνημείο του Εβραϊκού ολοκαυτώματος που υπάρχει εκεί μπορεί να συνδέονται με μια ορεινή περιοχή στα Zαγοροχώρια και την πολύ περίεργη ανακάλυψη που γίνεται κατά τη διάρκεια μιας ομαδικής πεζοπορίας; Πώς μια όμορφη γυναίκα που ζει σε κάποιο διαμέρισμα ενός κεντρικού δρόμου της Βιέννης και μια παραίσθηση που προκαλεί, μπορεί να παίξουν καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη σύνδεση;
Ένας γιος, που λείπει χρόνια στο εξωτερικό, αποφασίζει να στήσει μια απρόσμενη «σκευωρία», με σκοπό να αποκαταστήσει την τιμή της μητέρας του, τη στιγματισμένη από μια προδοσία που του αποκαλύπτεται μετά από πολλά χρόνια.
Σ’ αυτά λίγη σημασία έδωσαν. Όλοι ήταν κεφάτοι, είκοσι ένα άτομα σχεδόν εκστασιασμένα από την προσμονή της πεζοπορίας. Ο δε Κοσμάς, ο επονομαζόμενος και γέροντας, που από τη φύση του ήταν ενθουσιώδης, έκανε σαν να τον είχε καβαλήσει ο ίδιος ο διάολος. Ήδη είχε αρ-χίσει το πρώτο του live streaming στο Facebook και ήταν πλήρως απορροφημένος. «Αυτόν πρέπει να τον προσέχω» σκέφτηκε ο Μιχάλης, «γιατί είναι διαόλου κάλτσα».
Πίσω από το παράθυρο, αντί για την όμορφη γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά, στεκόταν η μητέρα του, όπως τη θυμόταν σε νεαρή ηλικία. Τα μάτια της όμως ήταν γερασμένα και κλαμένα, όπως τα είχε αντικρίσει πριν από έναν χρόνο για τελευταία φορά. Ταράχτηκε. Έκανε ένα βήμα πίσω και κόντεψε να πέσει. Σήκωσε το χέρι για να σκεπάσει τα μάτια του. «Δεν μπορεί… τι μου συμβαίνει;» αναρωτήθηκε. Ένιωσε έντονη επιθυμία να διασχίσει τον δρόμο και να μιλήσει μαζί της. «Είμαι κουρασμένος» δικαιολόγησε τον εαυτό του, προσπαθώντας να συνέλθει και να συνεχίσει να περπατάει μπροστά.
Στην πάνω δεξιά πλευρά του γρανίτη υπήρχε ένα κίτρινο αστέρι και στην αριστερή ένα κόκκινο τρίγωνο – αναφέρο-νταν στους Εβραίους και στους πολιτικούς κρατουμένους αντίστοιχα. [...]
Του φάνηκε πολύ παράξενο, γιατί ήταν η πρώτη φορά που πρόσεξε το μνημείο. Άρχισε να σκέφτεται. Εκεί, μπροστά στο φως των αναμμένων κεριών, κατέστρωσε το σχέδιό του. Όσο για τις λεπτομέρειες, τις επινόησε μετά.
«Σκέψου τι ανακούφιση θα νιώσει ο κόσμος στα Γιάννενα αλλά και οι συγγενείς της ηρωίδας Άννας! Οι αδελφές στην Αθήνα την αποκήρυξαν, κατακρίνοντάς τη όπως όλοι οι άλλοι για πορνεία και προδοσία της πατρίδας»